Okay, खालच्या ओळी मला कशामुळे सुचल्या ते आधी सांगतो. अनघा मॅमच्या ब्लॉगवरची "दुभंगलेली" हि पोस्ट वाचली. मेंदु घुसळला गेला, विचारांच वादळ सुटलं आणि मी भरकटलो. आता त्या पोस्टचा आणि खालच्या ओळींचा नक्की काय कसा संबंध ते विचारु नका. बस्स... वाटलं काय तरी... सुचलं... लिहलं. (खर्र सांगू काय... मला उगीच लय भारी काहितरी लिहल्यासारखं वाटतय. ;-) माहित नाही का. पर आज अपन अपनपेईच खुष है!!! हिहॉहॉहॉ... चला... भगव्या रंगाचं धोतर शिवायला टाकलं पाहिजे. :-P)
सूर्य मी, चंद्र मी, दिवस जसा तशी रात्र मी...
हस्तक्षेप ना कुणात माझा, नं माझ्यात कधी आले कोणी...
मी उगवतो, मी रहातो, मी पहातो, मी मावळतो...
पृथ्वीवरच्या सर्व बदलांस तरी का सर्वथा जबाबदार मी...
भंगते ती, भिजते ती, उजाडते ती, सजते ती...
फेर धरुनी फिरते ती, स्वतःच सर्वाचे कारण ती....
भविष्य घडवण्या तुच समर्थ, तुजमध्ये ना कधी लुडबुडलो मी...
तुझ्या नशिबाच्या कुंडलीपंचांगांमधे तरी कसा बरे फसलो मी...
हस्तक्षेप ना कुणात माझा, नं माझ्यात कधी आले कोणी...
मी उगवतो, मी रहातो, मी पहातो, मी मावळतो...
पृथ्वीवरच्या सर्व बदलांस तरी का सर्वथा जबाबदार मी...
भंगते ती, भिजते ती, उजाडते ती, सजते ती...
फेर धरुनी फिरते ती, स्वतःच सर्वाचे कारण ती....
भविष्य घडवण्या तुच समर्थ, तुजमध्ये ना कधी लुडबुडलो मी...
तुझ्या नशिबाच्या कुंडलीपंचांगांमधे तरी कसा बरे फसलो मी...
आपला,
(अगम्य) सौरभ
